anangileselamsöle.

Ölüm kaçınılmaz son. Tamam.
Üzülmemekte çok zor. Ona da tamam.
Hüznü belirtmek, kişiyi anmakta içten gelen birşey. O da doğru.
Yalnız şunu hiç anlayamadım ben ya:/ İsteyen istediği şekilde bi ölümün, kötü bir anın acısını paylaşma ihtiyacı hissedebilr.Bunu paylaşmakta o kişiyi ilgilendiren birşeydir.  Şu "o kadar askerimiz öldü kimse birşey yapmadı şimdi herkes "şu"nu anıyor. Anlamıyorum.." diyen ilk kişi kimse, lütfen çıksın ve söylesin. Artı, allah onun belasını versin.Bu nasıl hastalıklı bir beyin esas bunu anlamakta güçlük çekiyorum ben.
İzmirdeki kedi davası için bile aynı şeyler söylendi. Arkadaşım; vahşet var, bi kayıp var değil mi? Bunu kınamaktan ya da bir taziye belirtmekten daha doğal hangi hakkım var benim ki bir de onu alıyorsun elimden?..
Sonra niye düşünce özgürlüğümüzü alıyorlar.
Bak işte, hiç oldu mu bu yaklaşımım? Ne alakası var düşünce özgürlüğüyle değil mi?
Yapmayın. Saçma işlerle uğraşmayın.
Evet, onca askerimiz öldü ve ben pek çoğuna ağlamadım.Sende ağlamadın.
Şimdi, şovunu da al git burdan.Bi daha da yanaşma.


Ayrıca, sayın Defne Joy Foster a rahmet diliyorum, yakınlarına da sabır.Kendisini diriyken ne kadar seviyorsam, ölüyken de o kadar seviyorum.